Kerbela

Hazreti Hüseyin ve Kerbela olayı yüzyıllardır Müslümanlar'ın içinde hiç sönmeyen bir acıdır. Ağıt'ların ve İlahi'lerin de en hüzünlüsüdür.
Rasul-i Ekrem'in torunu. Hazreti Hüseyin yetmiş iki yakını ile birlikte Kerbela da şehit edildi.
Hazreti Hüseyin Kufe'ye gitmek için sefer hazırlığını tamamladı.
Tam yola çıkacağı sırada, önce Ömer Bin Abdurrahman, sonra İbn-i Abbas karşısına çıktılar ve yalvardılar... "Kufe'ye gitme. Oranın halkı dönektir. Sen Arab'ın efendisisin. Hicaz halkı senin peşindedir. Medine'de kal ve biy'at imkanını burada hazırla. Eğer Irak'lılar sözlerinde samimi ise ne diye seni çağırıyorlar. Yığınlar halinde buraya gelsinler."

“Hüseyin’in gitme”
Kararı karardır.  Gidecektir.

Meşhur sahabi Abdullah Bin Muti geldi.
Hüseyin’in boynuna sarıldı...
“Hüseyin’im kurbanın olayım gitme” diye yalvardı.
“Kurbanın olayım… Kufe halkına güvenme, kurbanın olayım gitme Hüseyin’im… Osman gibi  seni de vururlar. O nasipsiz insanlar Osman’ı Kur'an’ın başında öldürdüler, şehit ettiler. Gitme Hüseyin'im!”

İmam Hüseyin’i vurdular.
Kolun, kanadın kırdılar.
Al kanlara boyadılar.
Kerbela’da, Kerbela’da.

İki gündür su içemiyorlardı.
Bir damla ne ki. Bir damla ne ki?
Çocuklar feryad ediyordu. “Su...” diye,
Anaların sütü kurumuştu. Su yoktu.
“Bir damla su verin” dedi.
“Yok” diyorlar.
İsyan etti Hüseyin...
Komutanla konuşurken... “Allah’tan korkun” dedi.
“Şu Fırat ve Dicle’den şu anda Yahudiler, Hristiyanlar su içiyorlar,. Siz peygamber torunlarına bir damla su vermiyorsunuz.”

İmam Hüseyin susamıştı.
Bir yudum su aramıştı.
Ana yüreği yanmıştı.
Kerbela’da, Kerbela’da.

Tatlı bir su içerken Kerbela’yı hatırla.
Peygamber torunlarının nasıl susuz şehid olduklarını hatırla…

İmam Hüseyin şehit oldu.
Gül bahçemde güller soldu.
Topraklar kan ile doldu.
Kerbela’da, Kerbela’da.

Su yerine ok fışkırıyordu. Yetmiş iki kılıç ve mızrak iki cihan efendisinin torununun başına ve göğsüne işledi.  Atından düştü. Hain bir el uzandı ve kudsi başı bedeninden ayırdı.

Kerbela'nın dağı taşı.
Yerde Hüseyin yoktur başı.
Fatıma'ın gözü yaşı.
Kerbela'da Kerbela'da.

Bütün müslümanlar dövündü. Yüzlerce binlerce şair kezzap gibi kalpleri eriten ağıtlar yaktı.
Gökkubbenin altındaki bu zulüm karşısında vicdanlar şahlandı.
Cinler bile ağıtlar yaktılar göz yaşı döktüler.
Kerbela günü gündüz ortalık karardı. Yıldızlar göründü. Kanlı yağmur yağdı. Her taşın altından kanlar fışkırdı.

İmam Ali babaları.
Muhammed'dir dedeleri.
Fatıma'dır anaları.
Kerbela'da Kerbela'da.