Kahrında Hoş, Lütfunda Hoş
Ramazan Sayar
Dünyaya gelmekten maksat Allah'ı bilmektir. Ne var ki aleme gelir gelmez bu görevimizi unutup dünyanın sefası peşinden koşup cefasından da kaçıyoruz.
Dünya hayatını bir imtihan yeri olarak görür ve bu alemde en iyi eğitim sistemi ile yol alırsak Allah'ı bilmek için doğru bir yol seçmiş oluruz.
Hakikat birdir. Bu dünyada iki gibi görünen her şey aslında birdir. Yani iyi ve kötü, acı ve tatlı, güzel ve çirkin halinde görülen şeyler aslında birdir.
Mevlana'nın bir hikayesinde bahsettiği gibi aslında beşer şaşıdır. Şaşı iki tane şişe olduğunu ne kadar iddia ederse etsin, aslında bir tane şişe vardır.
Hikayede şaşı şişelerden birini kırar ve başka şişe olmadığını görür. Yani aslında şişe birdir, ama şaşı diğer şişenin de var olduğunu sanmaktadır.
Bunun farkına varmak bile insana büyük bir rahatlık verir. En azından cefa gibi görünen şeylerin aslında birer imtihan olduğu ortaya çıkar.
Ne zaman ki cefa ve sefa kişi için bir olur. İşte o zaman huzur ve kesin bir iman olur.
Yunus Emre'miz bu konu ile ilgili şiirlerinde neler söylemiş şimdi dinleyelim.
-Kahrında Hoş, Lütfunda Hoş -
Cana vefa kıl ya vefa.
Hahrında hoş, lütfunda hoş.
Ya fert gönder ya deva.
Kahrında hoş, lütfunda hoş.
Hoştur bana senden gelen.
Ya hilat-ü yahut kefen.
Ya taze gül, yahut diken..
Kahrında hoş, lütfunda hoş.
Gelse celalinden cefa.
Yahut cemalinden vefa.
İkiside cana safa.
Kahrında hoş, lütfunda hoş.
Ger bağ-u ger bostan ola.
Ger bendü ger zindan ola.
Ger vasl-ü ger hicran ola.
Kahrında hoş, lütfunda hoş.
Ey padişah-ı lem yezel!
Zat-ı ebed, hayy-ı ezel!
Ey lütfu bol, kahrı güzel!
Kahrında hoş, lütfunda hoş.
Ağlatırsın zari zari,
Verirsen cennet-ü huri,
Layık görür isen nari,
Kahrında hoş, nurunda hoş.
Gerek ağlat, gerek güldür,
Gerek yaşat gerek öldür,
Aşık Yunus sana kuldur,
Kahrında hoş, nurunda hoş.
Kul başa gelenlerden hemen umutsuzluğa kapılmamalı.
Bakınız Mevlana'mız bu konuda ne buyuruyor...
Bir gün gelir,
Açmaz dediğin çiçekler açar.
Gitmez dediğin dertler gider.
Bitmez dediğin zaman geçer.
Hayat öyle bir sır ki;
Önce Ş Ü K Ü R,
Sonra S A B I R.
Sonra da İ N A N M A K gerek.
