
Hekimoğlu
Ramazan Sayar
Kahramanlık destanları çağ boyunca milletler arasında anlatılan şehir hikayeleri arasındadır. Özellikle çağlar boyunca süren savaşlar göz önüne alındığında her milletin kendine has bir kahramanlık destanı olduğu bilinir. Kurtuluş Savaşı yıllarında bu destanlar had safhaya ulaşmıştır. Şarkılara dahi konu olan bu hikayeler kulaktan kulağa anlatılmaya devam etmiştir.
Türk kültüründe halk kahramanları geniş bir yer tutar. Bu kahramanlardan biri de Hekimoğlu olarak bilinir. Hekimoğlu asıl adıyla Hekimoğlu İbrahim, uzun yıllar Fatsa, Ordu, Tokat, Niksar, Samsun dağlarında hüküm süren, halk arasında mertliği, yiğitliği ve yardımseverliğiyle şöhret yapan ve adına türkü yakılan bir Türk halk kahramanıdır. İşte adına yakılan bu türkünün yazılış hikayesini sizlere sunuyorum.
Ordu çevresinde yaşayan Hekimoğlu, yoksul bir ailenin çocuğudur. Hatta yoksul bu genç adamın yoksul annesinden başka kimsesi yoktur. Hekimoğlu, yakın çevresinde dürüstlüğü, yiğitliği ile nam salmıştır. Rivayete göre, yörede hakimiyet kuran bir Gürcü beyi vardır. Bu Gürcü beyi, Asya adında güzel ve narin bir kızla sözlüdür. Ancak bu kız Gürcü beyine aşık değildir ve aslında gönlünde Hekimoğlu vardır. Dostluk ve sevgiyle başlayan Hekimoğlu ve Asya ilişkisi ilerleyen zamanlarda daha da samimileşir.
Hekimoğlu ve Asya arasındaki yakınlığı duyan Gürcü beyi adeta çileden çıkar. Hekimoğlu’na düşman olur ve ona savaş açar. Hekimoğlu´yla teke tek görüşüp, hesaplaşmayı önerir; bir de yer belirtir. Hekimoğlu, gözüpek, mert bir gençtir. Aynalı mavzerini kuşanıp, tek başına buluşma yerine gider. Buluşma yerinde ise Gürcü beyinin sözünde durmayarak adamlarıyla geldiğini görür. Üstelik beyin adamlarından biri Hekimoğlu sözleşilen yere geldiği an onu yaylım ateşine tutar. Ötekiler de çevresini sararlar. Hekimoğlu´yla beyin adamları arasında yaman bir çatışma olur. Hekimoğlu, çatışma sonunda çemberi yararak kurtulur. Olaydan hemen sonra, Bolu’da tek başına yaşayan anasının yanına gider. Anasına durumu anlatır ve artık şehir yerinde duramayacağını bildirir. Anasıyla helallaşıp, yanına Mehmet adlı amca oğlunu alarak dağa çıkar. Çıkış bu çıkış ve ölünceye kadar Hekimoğlu artık dağlarda yaşamaya başlar.
Hekimoğlu´nun dağa çıkış nedenini ve biçimini bilen, duyan yöre köylüleri kendisine kucak açarlar. Onun mertliği, yiğitliği ve doğru sözlülüğü köylüleri daha da etkiler ve her açıdan kendisine yardım ederler. Özellikle yoksul köylülerle dostluk kurar, zenginlerden aldıklarıyla onlara yardım eder. Hekimoğlu, artık Gürcü beyinin korkulu rüyası olmuştur. Bu yüzden bey, kendisini sürekli jandarmaya şikayet eder ve kesintisiz izletir. Hekimoğlu’nu ihbar etmeleri için çeşitli yörelerde adamlar tutar. Fakat halk koruduğu için, Hekimoğlu´nu bir türlü ele geçiremezler. Hatta bir defasında, beyin adamlarından birinin ihbarı üzerine Hekimoğlu’nun kaldığı evi jandarmalar basar. Bütün çevre kuşatılmıştır. Evin altında bir fırın vardır. Hekimoğlu fırıncının yardımıyla fırının ekmek pişirilen yerini arkadan delip kaçmayı başarır. Bu durum beyin, Hekimoğlu’nun iki amca oğlunu öldürmesine kadar devam eder. Haberi alan Hekimoğlu köye geri döner. İlk olarak muhtarın evine gider. Muhtar Hekimoğlu’nun tarafında görünmesine rağmen aslında beyin adamıdır ve onunla iş birliği içindedir. Muhtarın ihbarı üzerine Hekimoğlu’nun etrafı jandarma tarafından sarılır. Taraflar arasında büyük bir çatışma çıkar.
Hekimoğlu çatışma sırasında ateş çemberini yarmayı başarırsa da aldığı yaralar yüzünden fazla uzaklaşamadan vefat eder.
Hekimoğlu türküsünde geçen "Aynalı Martin"in anlamı: Mavzerinin üstüne taktırdığı aynanın, çatışmaya girdiğinde düşmanın gözüne tutup gözünün kamaşmasına sebep olmasıdır.
Şimdi "Hekimoğlu Türküsü" nü dinleyelim..
HEKİMOĞLU
Hekimoğlu derler benim aslıma.
"Aynalı Martin" yaptırdım Narin'im kendi nefsime.
Konaklar yaptırdım döşedemedim.
Ünye'de, Fatsa'da bir oldu Narin'im baş edemedim.
Konaklar yaptırdım mermer direkli.
Hekimoğlu sorarsan Narin'im demir yürekli.
Bahçe armut dibinde kaymak yedin mi?
Hekimoğlu'nu görünce Narin'im bu dedin mi?
Hekimoğlu geliyor bir ufak uşak.
Bir omuzundan bir omuzuna Narin'im yüz arma fişek.