Boş Çekişmeyi Bırakın Lütfen!
Ramazan Sayar
Tavus kuşu, bağda kargaya rastlamıştı. Birbirlerini dipten tırnağa süzdüler. Sonra lafa tutuştular. Tavus kargaya: "Ayağına giydiğin bu kırmızı çizme benim sırmalı atlastan, renkli ipekten elbiseme layık." dedi. “Sanırım, yokluk gecesinin karanlığından varlık âleminin aydın sabahına çıkarken çizmelerimizi yanlış giymişiz. Ben senin siyah pabuçlarını almışım, sen de benim kırmızı çizmelerimi…”
Karga itiraz etti: “Tam tersi bana göre bir yanlışlık varsa elbiselerimizdedir. Doğrusu benim çizmeme senin kaftanın yaraşırdı. Galiba o gecenin uykusunda sen başını benim yakamdan ben de başımı senin yakandan çıkarmışız.”
Aynı bağda ağır ağır yürümekte olan bir kaplumbağa tavus ile karga arasındaki konuşmaların tamamını duymuştu. Daha fazla dayanamayıp başını kaldırdı ve "Ey aziz dostlar" diye seslendi. “Bu boş çekişmeyi bırakın lütfen. Allah her güzelliği tek kimseye vermemiş. Bütün dileklerin dizginini tek mahlûkun eline bırakmamıştır. Hiç kimse yoktur ki ona başkalarında bulunmayan bir güzellik verilmesin. Yine hiç kimse yoktur ki başkalarına verilmiş nimetlerden pay almış olmasın. Herkes kendi payına düşenden hoşnut ve bulduklarına razı olmalıdır."
