Unutamadım!
Mustafa Remzi Samancı (Kul Remzi)
İçimde kıvılcım, sonra volkandın
Su döküp kalbimi avutamadım
Aşkınla bir ateş, damarda kandın
Sevdim de ben seni unutamadım
Süzgünce bakardı ela gözlerin
Ayrılık hasreti verdi nazların
Yüreği yaktı da içli sözlerin
Hüzünlü bakışı unutamadım
Sevdim de elinden bir tutamadım
Başka bir güzele ben bakamadım
Uzanan elimi sen tutamadın
Sardığım belini unutamadın
Yapraklar döküldü sonbahar geldi
Dudaklar yanağa sevgiyle değdi
Bana da doyumlu sühunet verdi
Gördüm de ben seni unutamadım
Şu bakan gözlere hayalin doldu
Kara kış rüzgârı bizi de vurdu
Mevsimler değişti günler yok oldu
Küllendi yokluğun unutamadım
Aşkının narıyla yanıp tütseydim
Ben sana yeterdim sen de yetseydin
Seninle gelseydim senle gitseydim
Kalbimde aşkını unutamadım
Üç beş yıl sonunda dönmüştün geri
Yıkılır mı söyle böyle bir sevgi?
Anlamaz olmuştun her zaman beni
Çekilip gittin sen unutamadım
Kul Remzi der oldu, aşkını sana
İnanır olursan, bir de sen bana
Yer etti kalbime bu kara sevda
Olanlar oldu da unutamadım