Ruhum!
Mustafa Remzi Samancı (Kul Remzi)
Terk eylesen canı bile, Bende kalan yine sensin,
Kainat’ı arşa kubbe, Başımdaki kubbe sensin.
Beden bağl’ı bile neşe, Can içinde o titreşe,
Sahip çıkan canı eşe, bile kanat çırpan sensin.
Geceleri o ay ile, sabahının güneşiyle.
İçindeki bu nar niye ola bile yakan sensin.
Etrafımda dize dize, beden ile ince ince
Girmiş ola kızgın çöle, içimdeki serap sensin.
Kul Remzi ki düştü nara, sen eyledin beni hara,
Sen diyesi canın yana, yanası sen diyen sensin…
