Kül Oldu
Mustafa Remzi Samancı (Kul Remzi)
Aşk diyerek, bir çileye varınca
Göz yaş’larım, damladıkça sel oldu,
Çevreleri dolaştım yol boyunca,
Kolay olan her bir yolum zor oldu.
İçin, için yandım, duman tütmedi,
Saya, saya ol dertlerim bitmedi,
Yangınıma yanardağlar yetmedi,
Yeter dedim! şu gönül’e zor oldu.
Bülbül oldum, gül dalına konmaya,
Semasında, ram olarak dönmeye,
Bilsin ola, niyetim yok sönmeye
Sönmez artık kıvılcımlar lav oldu.
Gözyaşımın etrafında bent oldum.
İkrar verdim, bent dibine sokuldum,
Bora geldi meçhullere atıl’dım.
Yanardağa düştüm yine, lav oldu.
Kul remzi der, yana, yana gülerim,
Bile vuslat, Makber imiş kaderim,
Yem yeşildi üstümdeki çimlerim,
Sanman sakın ateşlerim kül oldu ...
