Kavuştun bak vuslata

Sanmıi idin alemi sen, sırra sırdaş olandı
Sırrın nüşa eyleyipte, canı rüsva eyledi

Cümle için güldün ama, lakin kıymet olmadı
Her gülüşe gölge çıkıp, gönle diken eyledi

Gecelerin hüsran oldu gündüz ışık almadın
Perde çekip ışığına, günün zindan eyledi

Gitti zaman bakıp bir an, bendene dost olmayan!
Candan o ruh uzaklaşıp, seni sessiz eyledi

Ola kendin bulmak için, bir ömürse uğraştın
Neden uydun o kör nefse, seni rezil eyledi

Hazırlığın var mı bilmem ne getirdin bu yola
Gördün ufak hataların seni iflas eyledi

Kul remziydin inancın var, töbe eyle haline
Kavuştun bak vuslatına seni toprak eyledi