Ecel son dost

Sen sensizliğin pembe meleği
Yoksa gecemi senin mabedin
Kaybediyorsun varken güneşi
Kardeşin mi ki, yoksa ecelin

Dünümü neden vermek istemen?
Hareketsizken, naçiz bedenim.
Ağlamak bilmem, bil ki gülemem
Bel ki de küskün. Bana ecelim.

Saymak isterken, o günlerimi!
Neydi neden kızıp ta, bitirdin beni?
İstemezdim bende, hatır gütmeni…
Yok muydu affın söyle ecelim…

Şöyle çevrilip bir etrafıma!
Batkımda kimse yoktu orada
Meğer yalnızlık varken burada
Yanı başımda, duran ecelim.

Kul remzi idin sözünü bilen
Ak kefen giyip, son yola gelen.
Vuslat deyipte boynunu eğen!
Ruhumu çalan, son dost ecelim…