Diyemem!

Cefaları çekip alsam üstüme,
Ne ki cefa zülüm ne ki diyemem.
Bilinmez ki bu feleği kastı ne,
Etti bana ben kırgınım diyemem.

Yalan sözle sanki şirin olanlar,
Dost sanırım hep karşımda duranlar,
Ol kapıma düşman olsa gelenler,
Gelmiş ola lakin gelmen diyemem

Yad ellere bile meyil vermişim,
Allah için her bir neyi sevmişim,
Rabtan alıp başkasına vermişim, 
Var olanı yoktur bende diyemem.

Bahçelerde bülbül gibi ötmüşüm,
Yoksa ateş duman olup Tütmüşüm,
El yakmadan, ben kendimi yakmışım,
Yanıyorsa yanma gönül diyemem.

 Kula köle oldum, kıymet vermedi.
Demedim ki niye yüzüm gülmedi,
Şu derdime kimse derman olmadı,
Gelin dostlar derman olun diyemem.

Kul remziyim kim olasın demişler.
Nerededir beni dostu bilmişler
Riya ile şu kalbime girmişler,
Makberimde bulun beni diyemem.