Bekleyiş 2
Mustafa Remzi Samancı (Kul Remzi)
Uzaktan denizin ötesinden gelirken
O gemi
Alaca karanlığın içinden
Gece yarısı sıyrıla sıyrıla
Yaklaşırken rıhtıma
Bir hışırtı bir gürültü başlar
Ortalığın sessizliğini bozarcasına
Boşalır koca gemi yavaş yavaş
İki hüzünlü göz bakar yine bakar
Ümitsizlikle inen insanlara
Lâkin yok beklenilen yok arzulanan
Yine bir ümit
Ha geldi ha gelecek diye
Yok nafile
Bedbinlik yıkılmışlık içinde son bir kez
Yine bakar gemiye
O an, uzun uzun düdüğü çalmaya başlar geminin
Oysa gemi dönüş yapar geriye
Kafasını sallar o insan
Belki öbür günde gelir diye
Nankör sevgiliye
Bu ümit bu bekleyiş bilmem niye
