158- HASAN VE ALİ BABALAR

Hasan Baba, arkadaşının dediğini yaptı. Heybesine doldurduğu karla birlikte Ali Baba’nın dediği yere geldi. Ali Baba, arkadaşını naldığı gibi şehrin kalabalık bir yerine götürdü. Etraf çok kalabalıktı. Bir sürü güzel eşya, çarşı, Pazar…insanın gönlünü çekiyordu. Tabi ki, Hasan Baba da çarşının bu çekiciliği karşısında kendini tutamadı ve etrafı süzmeye başladı. Gönlü dünya nimetlerine kaymıştı. Derken Ali Baba’nın alaycı bir şekilde gülen gözleriyle karşılaştı. Ali Baba, Hasan Baba’nın heybesindeki kar’ın yere damlayan suyuna bakıyordu. Sonra da arkadaşına yeri işaret etti:

    -Hasan kardeşim! Yere baksana…

    Hasan Baba, tedirgin bir şekilde ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Başını eğip yere baktığında, utancından yüzü kızarmıştı. Çünkü Ali Baba’nın ne demek istediğini neden çarşıya getirdiğini çok iyi anlamıştı. Ali Baba, sevgili dostuna şöyle dedi:

UnutmaHasan kardeşim! Dağbaşında evliyalık kolaydır. Zor olan bunca çekici dünya nimetleri arasında evliyalık yapmaktır. Eğer bir gemi denizde giderken içine su almazsa batmaz. Ve yoluna güvenle devam eder. Am su almaya başladımı o geminin batması haktır. İnsanda bir gemi gibidir. Eğer dünya sevgisi kalbine girerse onun da evliyalığı yok olur. Hasan Baba, dersini almıştı. Başını sallayıp,”Haklısın”der gibi baktı.

    Ve dönüp yeniden Hasan dağına gitti. Ve hep orada, ömrünün sonuna kadar yaşadığından Hasan dağı diye söylendi ve halada söylenmektedir.

      Fakat Hamidettin(Somuncu Baba), bu iki arkadaşın aslında birbirini denediklerini, birbirine ders vermeye kalkmadıklarını biliyordu. Onlar, Allah dostu bir veliydi. Bu şekilde yaparak aslında insanlara ders  vermek istediler. Dünya sevgisinin hiç bir zaman Allah sevgisinin önüne geçmemesi gerektiğini öğrettiler.

     İşte Hamidüddin isimli Somuncu Baba, Allah dostu iki arkadaşın başından geçenleri düşünerek medresesine gitti. Hasan Baba ve  Ali Baba gibi bizlere ders veren tarihi şahsiyetler eksik değildir vede eksik olmayacaktır. (devam edecek)