BEN DERT EDİNDİM YÂ SEN...?
Mehmet Kaçar
Ben dert edindim, seni asla bilmem,
Dert edinebilmek için, bir dağ başına çıkmama, bir mağaraya sığınmama, yahutta suyun altına inmeme, ıssız bir ovada olmama hiç gerek yok. Tam tersine insanların içerisinde dert edinmem gerekiyor.
Oturduğum yerde, bindiğim toplu taşıma aracında, bir arkadaşımla konuşurken, yani her yerde ve her an dert edinme zamanım var tabi...
Mesela; daha iyi bir Müslüman nasıl olabiliriz bunu dert edinmem gerekiyor.
İyiliği her yerde ve her zaman yapmayı ve emir etmeyi(emri bil ma’rufu) dert edinebilirim ve edinmek zorundayım, ya sen....?
Yanlış yolda olanlara nasıl olur da yardımcı olup doğruyu anlatabilirim diye dertleniyorum ya sen...?
Fakir fukaraya yardım etmeyi dert ediniyorum,
Komşumun haklarını ödeyememekten korkuyorum ve bunu dert ediniyorum,
İnsanları uyarmayı ve doğruları anlatmanın yollarının neler olduğunu dert ediniyorum,
Doğru yolda gidenleri takip etmeyi ve o yolda yürüyemezsem diye korkup dert ediniyorum mesela,
Yolda ki bir taşı kaldırmayı, bir fidan dikmeyi, bir canlıyı doyurup, sulamayı dert ediniyorum, ya sen...?
Yolda yürürken, yola tükürenleri nasıl engellerim, trafik kurallarına uymayanları nasıl uyarabilirim diye dertleniyorum
Bir mazluma sahip çıkmayı, bir garibanın yüreğine dokunmayı, yüreği yanık bir ananın duasında yer alabilmeyi dert ediniyorum, ya sen....?
Eğer ben hiç bir şey yapamıyorsam “Niye dert edinemiyorum “diye dert ediniyorum.
Çünkü Allah(c.c.) “dert edinmeyene derman vermez”.
Müzemmil ve Müddesir Sureleri, Müslüman ve Mü’minin dertlenmesini salık veriyor.
Yükü yüklenmeyi, taşın altına elini koymayı, İslamın güzelliklerini yaymayı dert edinmeyi istiyor...
Bu tür dertler için çalışıp çabalamayı öğretiyor.
Bu yolda ayağa kalkıp, gözü kara şekilde yürümeyi tavsiye ediyor.
Önüne çıkan engel ve barikatlara karşı Yaradana sığınmayı dert edinmeyi emrediyor.
Her yerde ve her daim Allah’a sığınmanın yollarını gösteriyor bu sözler bize.
Allah(c.c.) seni hiç bir an ve yerde yalnız bırakmaz, deniliyor bu surelerde.
“El alem ne der “ diye değil, “Allah (c.c.) ne der “ diye dertleniyor, düşünüyorum ve öyle hareket etmeye çalışıyorum.
Başkaları tarafından bana gösterilen tepkilerden değil, Allah(c.c.)’tan korkmaya çalışıp, onun yaratıklarından korkmamayı dert ediniyorum.
Susmanın, aktif değil pasif olmanında zulme ortak olmak anlamına geldiğini aklımdan hiç çıkarmıyorum, onun derdi ile dertleniyorum.
Allah dertlenenlere derman verendir. İnşaallah bizlere de derman verdiklerinin zümresinden eyler. Onların arasında haşır eyler.
Fi Emanillah!...
