Allah'ı bırakıp şeytanları ve evlatlarını veli edinmek!
Mehmet Kaçar
Allah (cc)” bir kısmına hidayet verdi, bir kısmı da sapıklığı hak etti. Çünkü bunlar, Allah’ı bırakıp şeytanları (dünyada da şeytan evlatlarını) veli (dost) edinmişlerdi. Ve gerçekten onları doğru yolda saymaktadırlar. (A’raf: 30)
Evet Allah kullarından hidâyete talip olanları hidâyete eriştirmiş, dalâleti, sapıklığı isteyenler de sapıklığı hak ettiler. Hidâyeti de delâleti de yaratan Allah(cc)’tır ama Rabbimizin delâlete rızası yoktur. Rabbimiz kimsenin üzerine sapıklığı, delâleti yazmaz ama insanlar illâ da sapıklığı tercih ederler delâleti benimserlerse onlar hakkında da sapıklığı yazıverir. Çünkü onlar kendi iradeleri (cüzi iradeleri) ile Allah(cc)’ı bırakıp şeytanı kendilerine veli edinmişlerdir. Allah’ın vahyini, Allah’ın yasalarını bırakıp şeytanın yasalarını ya da kendi hevâ ve heveslerini ilah edinip o istikamette bir hayat yaşamayı yeğlemişlerdir. Şeytanların velâyeti altına aldıkları kararları uygulamışlardır. Peygamberin kendilerine gösterdiği hayat programını benimsemişler, onların prensiplerini, onların ilkelerini benimseyip bir hayat yaşamışlardır.
Ve üstelik yaşadıkları bu hayatın doğru olduğunu, kendilerinin hak yolda olduklarını zannetmişlerdir. Şeytan amellerini onlara süslü göstermiş ve pislik içinde bir hayat yaşarken kendilerini hep hidâyette sanmışlardır. (BASAİRUL KUR’AN
Taberi diyor ki: “ Bu âyet-i kerime, bilmeden günah işleyenlerin ve sapık inanca düşenin sorumlu olmayacağını iddia edenlerin iddialarının yanlış olduğunu beyan etmektedir. Zira âyette, hidâyet üzere olduklarını zanneden fakat sapık olan kimselere, “Sapıklar” denilmiş, bu hallerini bilmemelerinden dolayı mazur sayılmamışlar ve hidayette olanlarla aynı oldukları zikredilmemiştir. Elmalılı Tefsirinde de bu âyeti kerime hakkında şöyle ifade edilmiştir:
Öyle ki bir kısmınızı hidayet etmiş, imana muvaffak kılmakla doğru yolu tutturmuş, bir kısmınız da, üzerlerine sapıklık hak olarak bırakıvermiş bir halde döneceksiniz. Çünkü onlar, o ikinci kısım Allah’ı bırakıp şeytanları dost edinmişlerdir. Bununla beraber kendilerini doğru yolu tutmuş hidâyettedir, sanırlar. Üzerlerine sapıklığın hak olmasında ve ebedî dalalette bırakılmalarında bu zannın büyük önemi vardır. Bu zanları olmasaydı sapık üzerlerine hak olmaz, hidayete gelmeleri mümkün olurdu.
