Yaptığımız amelimize güvenmemeliyiz
Mehmet Bina
Resulullah (sav) buyurdular ki:
"Beni İsrail'de birbirine zıd maksad güden iki kişi vardı: Biri günahkardı diğeri de ibadette gayret gösteriyordu. Abid olan diğerine günah işlerken rastlardı da: "Vazgeç!" derdi. Bir gün, yine onu günah üzerinde yakaladı. Yine, "Vazgeç" dedi. Öbürü: "Beni Allah'la başbaşa bırak. Sen benim başıma müfettiş misin?" dedi. Öbürü: "Vallahi Allah seni mağfiret etmez. Veya: "Allah seni cennetine koymaz!" dedi. Bunun üzerine Allah ikisinin de ruhlarını kabzetti. Bunlar Rabbülaleminin huzurunda bir araya geldiler. Allah Teala Hazretleri ibadette gayret edene: "Sen benim elimdekine kadir misin?" dedi.
Günahkara da dönerek: "Git, rahmetimle cennete gir!" buyurdu.
Diğeri için de: "Bunu ateşe götürün." emretti.
* Ebu Hüreyre (ra) der ki: "(Adamcağız Allah'ın gadabına dokunan münasebetsiz) bir kelime konuştu, bu kelime dünyasını da, ahiretini de heba etti." [Ebu Davud, Edeb 51, (4901)]
Bilindiği gibi "Hüküm Allah'ındır.” (En'am, 6/57)
Her şey Onun elindedir, Onun üstünde hiçbir güç yoktur. Öyleyse, Allah'ın vahiy gönderdiği Rasûlullah (asm) dışında Onun adına hiç kimsenin hiçbir kimse hakkında hüküm verme hakkı olmadığı gibi, cennete ya da cehenneme gönderme yetkisi de yoktur. Bu nedenle bir kimsenin Allah adına kendi kafasından hüküm vermesi onu dünya ve âhirette iflasa sürükler.
Ayrıca, bu hadis, amele güvenmemek gereğine de canlı bir örnek sunmaktadır. Yapılan hayırlı amellere rağmen nasıl bir sonla karşılaşacağını kimse bilemez.
Yine şer üzere olan kimselere karşı da peşin hükümlü olmamak, onların da hayırlı bir sonla bahtiyarlar zümresinden olabileceğini dikkate almak gerekmektedir.
*Peygamber Efendimiz (sav), “Yâ Rabbi, Sana hakkıyla kulluk edemedik!” buyurarak ameline güvenmediğini ifâde etmiştir.
Şâir Fuzûlî’nin şu beytinin, hepimizin mahşere yüz akı ile varmasına, amel defterlerimiz açıldığında yüzlerimizin gülmesine vesîle olması duâsı ile:
Yok, bende bir amel, Sana şâyeste âh eğer,
Âmâlime göre vere adlin cezâ bana…
“Yâ Rabbi! Eğer amellerime bakıp bana adâletle muamele edecek olursan; yâni bana, ne yapmışsam ve neyi hak etmişsem ancak onun karşılığını verecek olursan, vay benim hâlime! Hangi kul Sana lâyık amelde bulunabilir ki? Bu yüzden ben, Senin adâletine değil; affına, merhamet ve keremine sığınıyorum…”
