ÜÇ KİŞİ HAK DOSTU OLAMAZ.

1. KİBİRLİ: Kibir, kendini gösterme hastalığıdır. Bu hâl, insanı israfa sürükler. İsraf ise aşağılık duygusunu bastırma çabasıdır. 
2. PİNTİ: Malı kendine toplamaktır; 
Kendine bonkör, etrafına cimri olmaktır. 
3. AHMAK: Ahmaklık, manevi hayatın kanseridir. Bir insanın iki gözünü iki parmağıyla kapatıp kendi kendini hakikatlerden gafil bırakarak manen âmâ etmesidir. 
Ahmak kişi; sayısız cenaze manzarasına şahit olur, mezar taşlarında kendisinden daha küçük yaşta dünyaya veda edenleri görür; fakat kendisinin de bir gün öleceğini, kabir âlemini ve sonsuz âhireti hiç gözünün önüne getirmez. âhiretsiz bir dünya hayatı yaşamak ister. zira onun kalp gözü perdelidir!                        
                    DEDİKODU,  GIYBET VE  SU-İ ZAN
Bir adam; 
   Hz.Halid bin Velid'e (ra.)
 "Falanca adam senin hakkında konuştu" dedi.
   Hz Halid 
     "Kendi sayfasıdır istediği ile doldurur" dedi.
   Bir adam; 
    Vehb bin münebbih'e (ra)
    "Falanca adam senin hakkında konuştu" dedi.
   Hz Vehb;
   "Şeytan senden başka elçi bulamadı mı? dedi.
     Bir adam 
       Ali bin Hüseyin'e
 "Falanca adam senin hakkında konuştu" dedi.
    Ali bin Hüseyin
         "Eğer benim hakkımda söyledikleri doğru ise Allah beni affetsin. 
           Eğer doğru değilse Allah onu affetsin" dedi.
     Bir adam;
        İmam şafiiye (ra)
   "Falanca adam senin hakkında konuştu" dedi.
        İmam Şafi (ra) 
            "Eğer doğru diyorsan sen dedikoducusun. 
              Eğer yalan söylüyorsan sen fasıksın" dedi.
     Bir adam;
         Bir alime
              "Falanca adam senin hakkında konuştu" dedi.
           Alim
             "O bana ok attı ama isabet ettiremedi.
              Sen ise oku getirip kalbime sapladın" dedi
      Bir adam;
            Bir Alime 
 "Falanca adam senin hakkında konuştu" dedi.
         Alim
       "Üç cinayet işledin;
 Kardeşim ile aramı bozdun.
Boş kalbimi meşgul ettin.
Kendini de, benim gözümden düşürdün dedi."
"Rabbim bizi Dedikodudan, gıybet ve su-i zandan muhafaza etsin"                        

                        ÇÜRÜK ELMA

Bir gün, zimmi  (gayrimüslim) bir vatandaş,
Sultan Murad Han'ın huzuruna çıkıp der ki:
- Padişahım, anlatmama müsaade ederseniz bir maruzatım var.
- Elbette, söyle nedir maruzatın?
- Askerleriniz benim bahçemden dün elma yediler ve parasını da ödemediler!
- Bu dediğin nasıl olabilir? Bir yanlışlık olmalı!
- Yanlışlık yok Padişahım.
Murad Han derhal araştırılmasını emreder.
Kısa zamanda üç askeri huzura getirirler.
Sultan onlara sorar:
- Bu zimmî vatandaşın söyledikleri doğrumudur?
Askerlerden biri der ki:
- Doğrudur Sultanım, ben yaptım!
- Peki, ama nasıl? Kul hakkını düşünmedin mi? hiç?
- Padişahım, benim yediğim elma yerdeydi ve çürüktü. Çürük bir elmanın para edeceğini düşünemedim; nitekim bu iki arkadaşım da oradaydı, onlar ağaçtan elma kopardılar ve
Parasını da bir kese içinde bahçeye attılar.