SABAH NAMAZI CENNETE GİREN HANIM

Bir süre önce evlenen genç kadın, her sabah eşini sabah namazına uyandırır, eşi de camiye cemaate giderdi.

Bir gün eşi tarafından uyandırıldığı halde biraz geç kalan adam, camiye ancak ikinci safa yetişir.

Kamaz’dan sonra imam yanına gelerek;

- Falan kadının kocası mısın? Der.

Adam;

- Evet ama eşimin ismini nerden biliyorsun?

Diye imama sorar.

İmam;

- Bugün rüyamda birinci safta namaz kılan bütün cemaatin cennette girdiğini, beraberimizde de bir kadın olduğunu gördüm. Bu kim diye sorduğumda, eşin olduğunu söylediler.

Adam bu müjdeyi eşine vermek için hızlıca eve geldiğinde, eşinin secde halinde ruhunu Rabbin'e teslim ettiğini görür...

Sabah namazına kalkmayan kişi, biraz rahatlık elde ettiğini sanır...

Bu miskin bilmez ki, esas rahat; Rabbin huzurunda bir kaç dakika kalmakta olan kalplerle elde edilir...

Eğer namazı hesaba katmadan, dilediğinde yatıp, dilediğinde kalkıyorsan, bilesin ki hüzün ve ızdırap dairesinden çıkamazsın...

Vallahi namaz; dünya ve ahirette rahat ve hayırdır...

Vallahi, sana Allah'tan daha düşkün ve merhametli kimseyi bulamazsın..! Vallahi, secde eden kişi Allah(cc) tarafından nasıl bir rahmetle kuşatıldığını bilseydi, başını secdeden kaldırmazdı...! Sabah cemaatinin müdavimleri; yüzleri beyaz, alınları nurlu ve vakitleri bereketli olur.

Eğer onlardan isen Allah'a hamd et, onlardan değilsen, Allah'a dua et ki onlardan olasın...!

Ne güzeldir Sabah Namazı:

İki rekât sünneti; dünya ve içindekilerden daha hayırlı. (Hadis)

Farzı, seni Allah'ın zimmetine (garantisine) alır. (Hadis)

Kıraati, şahitlik yapar. (Ayet)

Dostum; kişi nasıl yaşarsa öyle ölür, nasıl ölürse öyle haşr olur.....

DİSİPLİN VE ÇEVRE DUYARLILIĞI

Evi terk etmeye karar vermişti.

“Diş fırçalarken suyu açık bırakma”

“Salondan en son kim çıktı? Işıklar neden açık”

“Makası neden yerine bırakmıyorsun?” Gibi babasının ikaz ve söylemlerine dayanamıyordu.

Sabah bir iş görüşmesine gidecekti ve eğer kabul edilirse aile evini bırakıp, kedisine bir ev kiralayacaktı. Artık kendi hayatını yaşamak istiyordu.

Sabah, babası onu kapıda uğurladı.

– Dikkatli ol ve bütün soruları cevaplamaya çalış, oğlum dedi.

Görüşme adresine gelince, kapıda bekçi yoktu. Bahçe kapısı açıktı ama sürgülü kilidinin demiri dışarıdaydı, giren çıkan herkes bu demire değiyordu. Hemen kilit sürgüsünü geri çekti ve içeriye girdi. Bahçede bir hortum suyunu boşa akıtıyordu. Onu aldı ve sulasın diye bir ağacın dibine bıraktı. Bir avluya girdi, duvar dibinde boşa çalışan bir vantilatör gördü. Gayrı ihtiyarı bir hareketle, vantilatörü kapattığını fark etti. Artık huyu nefsine galip geliyordu. Kendisini tuhaf hissetti.

Oradan küçük bir odaya girdi. Üzerindeki okla görüşme salonuna gider, yazan bir kağıt ters bir şeklide asılı duruyordu. Kağıdı düzeltip, görüşme salonuna girdiğinde diğer adaylar oturmuş sıralarını bekliyorlardı. Salonun ışıkları açıktı ve günün ışığı yeterince her yeri aydınlatıyordu. Aldırmak istemedi fakat babasının sesini duyar gibi oldu sanki “kapatın bu ışıkları” diyordu. Bu ses dikkatini dağıtıyordu. Duramadı hemen gidip ışıkları kapattı ve sırasını beklemek için bir kenara oturdu.

Sırası gelince görüşme odasına çağrıldı.

Masanın öbür tarafında oturan kişi evraklarını istedi. Diplomalarını inceledikten sonra, işe ne zaman başlayabileceğini sordu. Bunu bir tuzak saydı ve imtihanın bir parçası olmalı. Dedi kendi kendine. Ne cevap vereceğini bilemedi.

Tedirginliği yüzüne yansımaya başladı.

Karşısındaki adam; Neyi düşünüyorsunuz? Diye sordu

Biz burada kimseye soru sormadık. Adayları cevaplarıyla değil davranışlarıyla değerlendirmek istedik. Adaylardan hiç birisi senin gibi davranmadı. Bahçe girişinden itibaren herkesi izledik. Açık sürgü kilidi, boşa akan su, vantilatör, ışıkları ve ters kâğıt hepsi imtihanın birer aşamasıydı. Bu sınavı başarılı bir şeklide tek sen geçtin. Yeni işin hayırlı olsun.

Babasının disiplini ve sürekli ikazlarına, kızması geldi aklına ondan pişmanlık duydu ve bu işi sadece disiplinle kazandığını anladı. Eve çok mutlu döndü.

Hayatta başarılı olmanın yolu, disiplin ve çevremize gösterdiğimiz sorumluluktan geçiyor.