Hz. Rabia'nın orucu
Mehmet Bina
Hazret-i Râbia, çok oruç tutardı.
Bir defâsında bir hafta hiç yiyecek bulamadı. Sekizinci gece açlığı iyice şiddetlendi.
Nefsine eziyet ettiğini düşünürken birisi kapıyı çaldı.
Bir tabak yemek getirdi, o da yemeği alıp, yere koydu.
Mum getirmeye gitti, gelince bir kedinin yemeğini dökmüş olduğunu gördü.
Su bardağını almaya gitti. Mum söndü. Su içmek isterken bardak düşüp kırıldı.
O da ;
" - Yâ Rabbî.! Bu zavallı kulunu imtihan ediyorsun , fakat âcizliğimden sabredemiyorum." diyerek bir âh çekti.
Bu âhtan neredeyse ev yanacaktı.
Bir ses duyuldu:
" - Ey Râbia , istersen dünyâ nîmetlerini üstüne saçayım. İstersen , üzerindeki dert ve belâları kaldırayım. Fakat bu dertler ,belâlar ile dünyâ bir arada bulunmaz.".
Bu sözü işitince ; "
-Yâ Rabbî.!.Beni kendinle meşgûl eyle ve Senden alıkoyacak işlere bulaştırma." diye duâ etti.
Bundan sonra dünyâ zevklerinden öyle kesildi ki; kıldığı namazı ; "
- Bu benim son namazımdır." diye huşû ile kılar , hep Allahü Teâlâ ile meşgûl olurdu.
Hattâ birisi gelip kendisini Allahü Teâlâ ile meşgûliyetten alıkoyar korkusuyla ; "
- Yâ Rabbî! Beni kendinle meşgûl eyle de, kimse Senden alıkoymasın." diye duâ ederdi....
Aynı dua ile ümmet-i Muhammed için,kendim ve sevdiklerimiz için yalvarıyorum.
Yarabbi bizi Senle meşgul eyle kimse *Senden alıkoymasın.
Âmin
