DENİZİN ORTASINDA 500 SENE İBADET YAPAN ADAM

Resul- i Ekrem (sav):
"biraz önce Cebrail (as) yanıma geldi ve dedi ki:
"Ya Muhammed! Seni hak peygamber olarak gönderen Allah'a yemin ederim ki, Allah'ın kullarından biri, genişliği ve uzunluğu otuz arşın olan denizde bulunan bir dağın tepesinde Rabbine beş yüz sene ibadet etti. Deniz onu her taraftan dört bin fersah kuşatıyordu.Allah Teala ona parmak gibi bir yerden , tatlı su akıtan, çoğalıp dağın eteğinde toplanan bir kaynak çıkardı.Bir nar ağacı , ibadet ettiği her günün gecesinde ona bir nar veriyordu.Akşam olunca abdestini tazeleyip bu narı alarak yiyordu.Sonra namaza kalkıp, eceli geldiğinde secdede iken ruhunu alması için yalvarıyordu."
"Allah onun duasını kabul etti. Biz melekler ona uğrarız, onun hakkında geleceğe ait şu bilgileri elde ederiz:
"O kıyamet günü diriltilip Allah'ın huzuruna çıkarılınca, Allah Teala:
"Kulumu rahmetimle cennete koyunuz" buyurur.kul :
"Ya Rabbi! Ömür boyu işlediğim amelimle cennete gireyim."
Allah Teala yine:
"Kulumu rahmetimle cennete koyunuz"
"Ya Rabbi ! Amelimle girmeyi isterim" deyince:
"Kulumun ameli ile benim verdiğim nimetimi kıyaslayınız" buyurur.Göz nimetinin, beş yüz senelik ibadetten daha ağır geldiği anlaşılır. Allah'ın kuluna verdiği sıhhat nimeti, şükrü eda edilmemiş olarak kalır.Allah Teala:
"Kulumu cehenneme atınız" buyurup cehenneme doğru sürüklenince:
"Ya Rabbi! Rahmetinle beni cennete koy" diye yalvarır.Allah Teala:
"Ey kulum! Sen hiçbir şey değilken seni kim yarattı?"
"Sen yarattın Rabbim!"
"Sana beş yüz sene ibadet etmek için , kim kuvvet verdi?"
" Sen Ya Rabbi"
" Seni koca denizin ortasında bir dağa indiren, sana tuzlu suların ortasında tatlı su çıkaran, senede bir defa meyve veren ağaçtan her gece bir nar bitiren, sen secde halinde ölmeyi arzu ettiğinde, duanı kabul eden kimdir?"
"Sensin Ya Rabbi!"
"İşte bunlar benim rahmetim iledir. Seni de rahmetimle cennetime koyacağım."
"Ey meleklerim! Kulumu cennete koyunuz.Ey kulum! Sen ne iyi bir kulsun buyurur ve onu cennetine koyar. Cebrail (as) sonunda:
"Ya Muhammed! Her şey Allah'ın rahmeti iledir" der.
Kaynak; Buhari, Kitabü’l-İstizan

ALLAH'TAN UTANANDAN HER ŞEY UTANIRMa'rûf-ı Kerhi Hazretlerinin bir dayısı şehrin vâlisi idi. Vâli, bir gün şehrin kenar mahallelerini dolaşıyordu. Ma'rûf'u bir kenarda oturmuş ekmek yerken gördü. Önünde de bir köpek vardı. Bir lokma kendi yiyor, bir lokma da köpeğin ağzına veriyordu. Dayısı, - Köpekle birlikte yemeğe utanmıyor musun dedi. Maruf; Utandığım için bu zavallıyı yediriyorum dedi ve başını kaldırıp havadaki bir kuşa seslendi. Kuş uçup geldi, eline kondu ve kanadıyla başını ve gözünü örttü. Ma'rûf; -Allah'tan utanandan her şey utanır, buyurdu. Dayısı bu hâli görüp, bu sözü işitmekle hem hayret etti, hem de oradan uzaklaştı.