Drama ve çocuk eğitimi
Lütfi Şahin
“Sevginin olduğu yerde saygı vardır… Saygının olduğu yerde ise insan vardır”
Günümüzde yaşanan ve böyle giderse yaşanacak olan soğuk ve sıcak savaşların önüne geçebilmek için, biz eğitimcilere çok büyük roller düşmektedir. Bu rol ifadesinde bir karmaşa yaşanmamalı ve olaylar, öğrenci merkezli bir şekilde ele alınmalıdır. Siz, bir çocuğu sevdiğinizi söyleyeceğinize, onun başını okşasanız daha etkin bir davranış içerisinde bulunacaksınızdır. Etkin diyorum… Bu etkinlik içerisinde öğrencinin yetişmesinde temel olan davranış değişikliklerini de ele alabilirsiniz.
Bir öğrenciye yüzlerce defa yapacağı yanlış bir davranışın yanlış olduğunu ifade edin; öğrencide davranış değişikliğini göremezsiniz. Çokça yediği çikolatanın dişlerini çürüteceğini ifade etmeniz, çocuğun içsel dünyasında değişikliğe neden olmayacaktır. Çünkü siz onu soyut olarak ifade ettiniz ve bu çocuğun gelişmekte olan psikomotor düzleminde karşılığı olmayan bir veri şeklinde karşılık bulacaktır. Hele birde çocukta olan ilgi çekme ve ilgi ile beraber motivasyona uğraması düşünülecek olursa, sizin ona yaptığınız her sözlü ifade çocukta ilgi merkezi olma güdüsünü taşırarak sözünüzü dinlememeyi de beraberinde getirecektir.
Çocuklar, merkez olmayı benimsemekte ve bu da onların eğitiminde dikkat edilmesi gereken hususları beraberinde getirmektedir. Siz bir çocuğa yediği çikolatanın fazla olduğunu söyleyeceğinize, çürümüş dişleri olan insanların çektiği sıkıntıları anlatan bir oyun ya da film seyrettirdiğinizde; kavrama optimum düzeylere ulaşacaktır.
Bu oyun olayını genel bir ifade ile ifade edecek olursak; “drama” kavramına ulaşmış oluruz. Drama ile çocuklar, yaşayacakları olayların bir nevi provasını yapmaktalar ve bu da onlar üzerinde etkili eğitim sonuçlarını vermektedir.
İfadeler çerçevesinde ele alındığında drama; olayların olduğu gibi sahneye konmasıdır. Olaylar, sahneye konduğu zaman ve bizzat bu sahnenin yazarlığını da öğrenciler yaptıkları takdirde olumlu pekiştireç gerçekleşmektedir.
