Hayat bir an…
Latife ÖGE AKIN
Söylenecek çok şeyin olduğu ânın susma zamanına denk gelmesi ne ağır.
Düğüm düğüm iken susmak ne zor.
Yazacak çok şey var iken hali arza kelime bulamazken bir de anlatamamak ne acı…
Hayat herkese adil değil. Bütün hesaplar karşılıklı görülmüyor bu dünyada…
Bir yerlerde mahkemeler kurulmadan infazlar yapılıyor. Kimi yürek soğutan cinsten. Kimi kessen kan akmaz cinsten…
Ne kameralar görür bazen olanları, ne canlı şahitler bilir yaşananları. Oradasın ama yoksun. Varsın ama yoksun.
Yıllar sonra kağıtlar dolusu acı çöker, kelimeler dolusu kahır burar ağzının tadını. Ama dilini ısırıp susarsın. Konuşacağın günü beklersin. Bağırıp çağıracağın, haykırıp kusarcasına devirip dökeceğin günü beklersin…
Sana dokunmamıştır belki yılan ama dokunduklarının hırsı tırnaklarının dibinde bile birikmiştir, kendine yer bulmuştur.
İçin dışın hırs, öfke ama mum gibi susmanın yorgunu olan kalbinin atışını kontrol edemezsin.
Nedenler döner durur beyninde, neden öyle oldu, neden şöyle yaptın, neden böyle dedin…??? Cevapsız kalacak bilirsin ama yine de sormak istersin?
Cevap almak değildir zaten maksadın. Aptal değilim ben her şeyin farkındaydım, gücüm yetmediğinden değil cesaretimi yıktığın İçin hesap soramadım bunca zaman ama bak işte bitti demek içindir. O heybet gitti, gök gürültüsü gibi gazabın yok, şimdi yağmurlar yağıyor ılık ılık, sıra bende demektir.
Canı yananın nasır tutsun diye üzerini dağladığı yaralarının kabukları bir bir kalksın da kanayamadığı günlerin acısı çıksın diyedir.
Bir intikam şeklidir belki o çaresizliği görmek istemek. Zamanında serilmeyen döşeğe oturamayışının isyanı bir musalla taşında karışır ciğer yanığı kokusuna… Öyle ya et parçası değildi ciğerdi yanışını görmediğin…
Söz bitti… Kelimeler durdu, harfler buz kesti… Beynim kurumaya yüz tutmuş beton misali… Aklımdan geçenler, geçmesin diye hafızamla verdiğim savaş… İçmesi gereken ilacı, suyu unutup da hatırlamaması gereken ne varsa iplere asmış lanet olası dimağım…
Kaldım öylece… Kal öylece… Allah Kerim’dir be…
