Bu sezon Tümosan Konyaspor için zor geçeceği futbol camiasının hem fikir olduğu bir süreçti. Ancak bu kadar dip yapacağımızı düşünmüyorduk. Lig'in son sırasındaki ve lig'den düşecek aday takımların başında gelen İstanbulspor karşılaşmasında alınan bir puana sevinmeli miyiz, kaçan 3 puana üzülmeli miyiz bilemedim. Normalde bu maçtan 3 puan alamamak başarısızlık olurdu.
Karşılaşma istatistikleri, takımın moralsizliği, teknik direktörsüz çıkılan bir maç olarak değerlendirdiğimiz de ise alınan bir puana sevinmek zorunda kaldık.
Lig'de ilk sırayı alan iki İstanbul takımı (Galatasaray 3-0 ve Fenerbahçe 7-1) karşısında yaşanan farklı mağlubiyetler bu durumun en az suçlusu olan Hakan Keleş'in istifasına nedne oldu.
Şimdi düşündüğümüzde İstanbulspor'un Trabzonspor karşılaşmasında maçtan çekilmesi ve ekstra 3 puanının silinmesi bizim avantajımıza olmuş.
İştahlı, oyun gücü yüksek bir ev sahibi vardı karşımızda, karşılaşma boyunca topa bizden daha çok sahip oldular, bizden daha çok isabetli pas yaparak, bizim iki katımız kadar şut attılar. İsabetli pas sayısı ise ev sahibi 7 şut, Tümosan Konyaspor 1 şut. Bu rakamlar bile kesin kazanmamız gereken bu maçtan alınan bir puanın değerli olduğunu gösterdi.
Bu sezonda tek kazancımız kalecimiz Deniz oldu diyebiliriz. Ama bu genç kardeşimiz, ligin stresli haftaları için ne kadar dirençli kalabilecek ayrı bir tartışma konusu olacak.
Bu sonuçla lig sıralamasında düşme hattına girmiş olduk. İç saha maçları kaderimizi belirleyecek. Takıma yapılacak kaleci, stoper, forvet transferleri öncelikli olmak üzere; mümkün olursa sağ bek, sağ açık ve Amir'in boşluğunu doldurabilecek bir oyuncu takviyesi ile takım kalitesi mutlaka yükselmesi gerekecek. Yönetimin iş gerçekten kolay olmayacak. Çünkü düşmek kolay, çıkmak zor.
Yıllar sonra lig'de düşmemeye oynamak ifadelerini kullanmak ve yazmak bile zul geliyor. Bu şartlar altında 0-0'lık sonuca sevindik mi, üzüldük mü bilemedim...
