EKSİK OLMAYIN, EKSİĞİNİZ OLMASIN DOSTLAR…
Hakkı Balcı
Kış bitti… Baharda bitiyor…
Bütün serenatları yaz mevsimine saliselerin, saniyelerin, dakikaların, saatlerin, günlerin, haftaların ayların, yılların… Koca bir telaş… Yaz mevsimi hiç bitmeyecek sanki…
Bütün reveranslar ömrümüzün son demlerine hâlbuki…
Yağmur da öyle, kar da, güneşte… Bütün mevsimler sana, bana ama hepsi sona çalışıyor hâlbuki…
Farkında değiliz ama bütün manevi değerlerin içimize gömüldüğü zamanların içindeyiz… Öylesine eskidik ki! Çıkarmaya mecalimiz kalmadı derinlerimizden hiçliğimizi… Tadı yok yüreklerin artık… Pörsük, bezgin, bitkin…
Pencere önüne dizilmiş, bir bardak su, biraz esinti, kuvvetli aydınlığa muhtaç küçük saksılara hapis onbiray çiçekleri gibi hayatlarımız… Onbiray çiçeğini sene-i devriyesinde köklerinden ayırıp toprağını yeniler bir sonraki seneye yaşatırsın ancak, ya bizim ömürlerimiz; ilk toprak değişiminde bitesi nefeslerimiz…
Öyleyse; niçin var bencilliklerimiz?
Rakamlar maddeciliği, harfler gönülleri temsil ediyorken; hala neden hepimiz kalkülatör, neden hepimiz hesap uzmanıyız bilmem? Birbirimize biraz esinti, biraz serinlik, bir bardak su ve bir avuçluk toprak olabilmek varken; Neden hepimiz onbir ay çiçeği olma telaşındayız bilmem?
İftar sonrası avucumuza sarılan bir bardak çay, kadir gecesi telaşı ve çağın iğrenç aleti telefonlara düşen mesajlar…
Hatır soran gönüller, dil ucu mesajlar, kalp yükü çağrılar ve gözlerimin önünde hayatımdan kesitler… Kare kare… Dostlar, doymuşluklar, özlemler, sevinçler, hüzünler, kederler…
Bir dost çağrısı düşürdü Kamil ismi ile bu harfleri gönülden… Apoletlerinden banane… Bir dost… Bir vefa… Bir adam… Birkaç damla gözyaşı, ciğerden kelam… Vesselam…
Hülasası;
Dostluğuma terfi edenler, yüreğine sığındıklarım işte hep böylesi zamanlarda dokundular gönlüme… Esinti, serinlik ve toprak oldular stendli yüreğime…
Hani ‘Ahiret kardeşliği’ derler ya; işte sırf bunun için
“Eksik olmayın dostlar, eksik kalmayın Kamil’ler…”
GÜNÜN SÖZÜ YAZININ ÖZÜ
“Muhtemel tehlikelerine rağmen hep ÖLÇÜSÜZ SEVDİM arkadaşlarımı… Çoğu zaman üzüldüm… Kırıldım, incindim belki ama bugüne bakıyorum; Baki kalanların hepsi DOST… Ve hepsi dünün ÖLÇÜSÜZ SEVENLERİ…
Hep şükür… Çok şükür… Hep vefa… Çok vefa…
EKSİK OLMAYIN… EKSİĞİNİZ OLMASIN DOSTLAR…”
