Besmele !..

Faruk Gökbulut (Kul Kozâkî)

Tüm Yazıları

04.10.2024 00:16
Güncelleme: 04.10.2024 00:16

Ödevimiz "Besmele". Ne ödevi diyeceksiniz değil mi dostlar? Evet, bildiğiniz ev ödevi. İkiz kızlarım Başak ve Burçak'ın Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi öğretmeni Fatma Hanım'ın çocuklara verdiği ev ödevi...

Geçtiğimiz Cuma günü, hafta sonu çalışma yapın diyerek Besmele ile ilgili bir şiir hazırlamalarını istemiş Fatma öğretmenimiz. Çocuklarım bu konu hakkında bana bilgi verdiler; lâkin ben işi basite alarak Pazar günü yazarım düşüncesiyle işi erteledim. Gel gör ki, dersimiz Salı günü olmasına rağmen eşimin hatırlatması ile ben, Pazartesi gece yarısı şiirin tam metnini yazmıştım. Tam metnini diyorum... Çünkü konudan haberdar olduğumda zihnimde şiirin ilk teması oluşmuştu. Fakat işin özeti şöyle idi. Çocuklar internetten bulduğu ya da anne babanın yardımıyla yazdığı bir şiiri defterine geçirip öyle okula gelecekti. Benim geciktirmem sonucu, ben de şöyle yaptım: Telefonumun not kısmındaki yazılı şiiri ikizlerimden Başak'ın WhatsApp'ına yolladım ve kızımın telefonunu okula götürmesine izin verdim.

Kızlarımı okula şahsî aracımla bırakmam sebebiyle sabah sınıf öğretmenimiz Figen Hanım ile konuşarak Başak'ın yanında cep telefonunu getirdiğini ve oradan Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi dersinde şiir okuyacağını söyleyerek izin aldık.

Öğleden sonra ikizlerimi okuldan alıp arabamıza binince büyük bir heyecanla kızlarıma sorduğum ilk soru "Öğretmen şiirimizi okuttu mu?" oldu. Hayır, cevabını duyunca şok olmuştum. Çünkü hemen devamında Başak, öğretmenimizin "Olmaz öyle şey!.." dediğini söyledi. Bu durum oldukça canımı sıkmıştı. Fatma öğretmen ile mutlaka konuşmalıydım. Nitekim bu yazıyı kaleme almadan hemen önce okula gidip durumu öğretmenimizle konuştum.

Asıl şoku yaşadığım ân, öğretmenimizin anlattıkları idi. Ben telefonunumdan "Besmele" şiirini açıp okuması için kendisine verdim. Çok güzel olmuş, çok beğendim; fakat telefonda olduğu için okutamazdım. Çünkü; "Kesin beni müdüre şikâyet ederlerdi" diyerek söze başlayan Fatma Hanım'dan gelen iki şikâyet konusunu onun söylediğinin aynısıyla naklediyorum. Birincisi; kendisinin bir hüsn-ü hat sanatçısı olması sebebiyle tahtaya yazdığı Besmele lafzının şikâyet edilmesi. Sebebi de şu imiş: Burası Arabistan değil, Türkiye... Neden Besmele'yi Arap harfleri ile yazıyormuş. Çâresiz kalan öğretmenin kendini savunması şu şekilde idi: İstedim ki, çocukların hafızasında Besmele'nin orijinal hâli kayıtlı kalsın.

Efendim, gelelim ikinci ve en vahim şikâyet konusuna... Derste çocuklara alkolün günah olduğunu söylemiş olması. Bu şikâyete sebep olarak da; "Bu cümlede geçen 'günah' kelimesinin çocukların psikolojisini bozacak olmasıymış...

" Vah ki ne vah!.." Çocukların psikolojisini alkol değil de günah kelimesi bozuyormuş. Bana kalırsa, bu anlayış günaha bulanmış ayyaş beyinlerin konuyu yorumlaması.

Kısacası durum bu şekilde sevgili kârî... Biz gelelim şiirimize. Yukarıda yazılanlar yaşanmamış olsaydı amacım şiiri mısra mısra şerh edip biraz da tefekkür etmek olacaktı. Lâkin sözü çok uzatmadan, bir - iki noktaya temas edip sözümüzü hitâma erdirelim. Demişiz ki, "Besmele eritir buzu". Evet, öyle sıcaktır ki, ne buz kalır önünde ne de buzul. Hele bir de kalpten gelip dudaktan çıkan sıcak bir alev misâli olursa. Sonra bir de, zeytinin tuzuna benzetmişiz. Bilirsiniz değil mi? Hani salamura olmuş zeytini yersiniz de dudağınızda onun tuzu kalıverir. Sonra, dilinizle üst dudaktan alt dudağa doğru hafifçe yalarsınız ve o size hoş bir tat verir. İşte Besmele de, iki dudak arasından çıkınca öyle bir tat bırakır. Son bölümde de Besmele'yi kabir taşına benzetmişim. Dünyâda her taş yerinden oynar da sadece mezar taşı dikildiği andan itibâren hep yerinde kalır. Bu sebeple bir vefâ örneğidir. Tıpkı Besmele gibi. Okunan Besmele de hep başucumuzda bekler, deyip sizi güzel olduğunu düşündüğüm şiirimle başbaşa bırakıyorum.

Besmeleyle başla söze
Besmele can verir öze
Besmele kor olur köze