Çocukla Arkadaş Olmak!

“Arkadaşlık ilişkisini tercih etmek olayın hem kolay hem de israf boyutuna kaçmaktır.”
Son yılların en favori telkinlerinden birisidir; anne babayla arkadaş olmak. Böylesi önemli bir mevzuda her önüne gelen, yaşanılan cemiyetin ana kaygılarını dikkate almadan ortaya yeni olmak ya da farklı olmak adına söylemler geliştirdiklerinde, aslında toplumun temeli olan aile yapısına dinamit koymuş oluyorlar.
Bu olayı cemiyet ve toplum kavramları çerçevesinde irdeleyecek olursak, çocuğuyla anne baba ilişkisini koruyabilenler özlenen ya da özlemi duyulan, hassasiyetleri olan cemiyet kavramının bir parçası iken, çocukları ile arkadaşlık ilişkisi yaşayanlar ise, hassasiyetlerinden sıyrılmış, toplum denilen mekanizmanın parçası haline geliyorlar.
Cemiyet içerisinde yaşayan insanlar daha aklıselim davranışlara sahip ve çocuğuna gerekli telkin ve uyarıları yapabilecek güce sahip insanlardır. Çocuğuyla ben bir arkadaşım, arkadaş gibi ilişki kuruyorum diyenler ise yığınların birlikte yaşadıkları toplum içinde yaşamaya mahkum ve mecbur kalacaktır.
Yine çocuğuyla anne baba ilişkisini kuramayanlar yaşlandıklarında çocuklarından gerekli ilgi ve alakayı da göremeyeceklerdir. Çünkü o anne babalar arkadaş olmayı tercih ettiler. Ne zaman çocukla arkadaş oldunuz, aslında aranızdaki mesafeyi kaldırdığınızı düşünürken, en sağlam mesafesizlik ilişkisi olan anne babalığı devre dışı bırakmış olursunuz.
Arkadaş arkadaşı bir noktaya kadar takar, korur, kollar ve gözetir. Çocuk anne babasını arkadaş olarak görmeye başlayınca, onlara karşı her türlü ahlaki sınırları zorlayıcı agresif, akla mantığa, gönle ve vicdana sığmayan tavırlarla anne babasını yüzüstü bırakabiliyor. Çocuğu tarafından üzülmek istemeyen ve ilerleyen yıllarda çocukları tarafından yüzüstü bırakılmak ve terk edilmek istemeyen anne babalar çocukları ile arkadaş olmamalıdır.
Günümüz anne babalarına; çocukla arkadaş olabilme belki de anne baba olmaktan daha kolay geliyor. Bu yüzden anne baba olma gibi önemli bir vazifeyi öteler ve tercih etmezsen, önemli ve sağlam görevleri ve gereklilikleri olan bu yapıyı işletme yükünün altına girmeyerek, basit olanı, kolay olanı seçerseniz, bugün var yarın yok gibi bir algıyla işleyen günümüz arkadaşlık ilişkisinin kurbanı olursunuz. En iyi arkadaşlık bile asla anne babanın yaptıklarını yapamayacaktır.
Arkadaşlık ilişkisini seçenler aslında kendilerine zulüm kapılarını açmaktadır. Ayrıca arkadaşlık olayın israf boyutudur. Duygulardan, sorumluluklardan israf etmek… Çünkü, çocuklarına fazlasıyla emek, muhabbet, duygu, kısaca maddi ve manevi boyutlarda harcamalar yaparak anne baba durumlarını ve duygularını fazlasıyla harcıyorlar. Hayatta belli bir nizam vardır, yavaş yavaş, şiirde denildiği gibi ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden… Merdivenleri zıplaya zıplaya çıkmayı marifet sanıyoruz.
Çocuklarla anne baba olunmadığı takdirde çocuk hadis-i şerifte işaret edileni öğrenemeyecek, algılayamayacak ve görevini yerine getiremeyecektir. “Kim anne babasına veya onlardan birinin yaşlılığına yetişip de, cenneti kazanamıyorsa ya da günahları bağışlanmazsa o kişi sürüm sürüm sürünsün ya da Allah onu hayırdan uzaklaştırsın”. Eğer anne babasına yaşlılık döneminde bakan bir birey varsa, o kişi zamanında anne babasına arkadaş olan değil, anne babasına evlat olan çocuktu zamanında. Eğer bir çocuk cennet kaygısı gütmüyor, bayramlarda anne babanın zilini çalmıyor, tatillerde vakit harcıyorsa bu çocuk zamanında anne babası ile arkadaştı…