Zaman

Ağırlaşır ya bazen,
Ağrı verir, kalbe , ruha.
Sen içindeyken akmaz da
Şöyle bir omuz hizası dönüp baksan geride kalmıştır yıllar.

Yetmez bazen,
Bilirsiniz ya…
Daha ekilmemiş tohumlar vardır, koklanmamış çiçekler, söylenmedik şarkılar, edilemeden son bir dua
Dalar gözlerin uykuya…

Yorar bazen,
Gün olur asra bedel demiş ya Aytmatov!
Ah yarın gelseydi, yarın olsaydı diye evhamlanırken sen.
Yaşarsın dört mevsimi birden.

Hafiftir ama bazen.
Nefes aldığını hissedersin.
Bir balkon oturmasında gördüğün taş binaya dahi tefekkür ederken bulursun kendini.
Hafifler hücrelerin.

Uçar bazen.
Alır götürür seni.
Oradan oraya, savrulursun.
Ama yitip gidecek diye razı olursun.
Kabul buyurursun.

Neşelidir bazen.
Dün ağlamışsındır, bugün gülersin.
Hayat böyle koş yoksa düşersin.
Ne olduğu yerde duranı sever hayat ne aceleci olanı.

Hastane odasında kovalamaz olur akrep yelkovanı,
Misafirin geleceği gece yarış tutar,
Sevdiklerine çıkacaksa gurbet yolu vals eder o akrep yine yelkovanla.
Ne diyeyim kimine ilaç kimine yürek ağrısı bu zaman.

Akışa teslim olmayı, tevekkülü seviyor hayat.
Gülümsemeyi; yorarken, acıtırken, yetmezken dahi.
Dün bitti gitti, yarın meçhul!
Elinde kalan an
Gerisi bir koca yalan…