Tavır mı karakter mi?

Ah o sihirli otuzlar… Bu iki şeyin ayrımını bende otuzumun başlarında öğrendim. Hala her zaman hiç birşeyi düşünmeden “ben kendimi seçiyorum” lüksünde olamıyorum. Yaşamak kollektiftir özür diliyorum. Fazla bencilce buluyorum ama her zaman kendim olmayı seçiyorum. Sen de benim bu durumumu fazla öyle ya da fazla böyle bir şey bulabilirsin bir şey demiyorum.

Hayatta her zaman bizleri olduğumuzdan farklı yorumlayacak insanlar olacaktır. Kim olduğu fark etmeksizin, kendinize dönüp kendinizi yargılamadan önce, sizi yorumlayan kişinin; ahlağına, karakterine, edebine, terbiyesine, vicdanına, eğitimine, kültürüne, görgüsüne ve dahası sizden neyi alamayınca bu hale dönüştüğüne kısa bir gezi yapın. Siz kendinizi biliyorsanız ve inanıyorsanız kendinize vazgeçmeyin kendinize olan sevdanızdan. Aksi için bilhakis uğraşanlar olacak çünkü ve daha kötüsü bunu huy edinmiş farkında olmadan size sızdıranlar da olacaktır.

Söz konusu bir karşılık vermekse ya da bir duruş koymaksa ortaya hep bana yakışanı yapmalıyım vahammiyetinden kaçamayabiliyorum. Vehamet olarak adlediyorum çünkü bu güya çok zeki insanlarca aptallık, güya çok bilenlerce iş bilmezlik, güya çok güçlü karakterlerce zayıflık oldu. Siz bana kendini ezdirmişsin, kullanılmışsın, enayisin, hassasısın ya da çok incesin derken ben size dönüp diyemiyorum ki ;yok koymamış hikmeti senin gönlüne yaradan. Ha bende dolup taşmış mı, oturup kalmış mı ; yok! Haşa… Ama biliyorum gönlümün kıvamı yaradandan. Ben senin olduğun yerde değilim iki gözüm, aynı renk dahi olsa baktığımız gördüğümüz farklı ton. Benim hesabım yukardakine. Boşver sen gene beni kandırdın say, yaptın yutturdun say, kullandın say beni, laf soktun, parlak zekanla bana doğruyu öğrettin say. Benim savaşım zayıf yönümle. Nefsimin zulmettiği yerde senin için yaklaşıyorum bu yakışıksıza diye fısıldıyorum semaya. Yenemiyorsam da nefsimi yani kendime yakışanı yapamıyorsam da inan çirkefe bulaşmıyorum. Mesafe benim cevap verme şeklim oluyor. Senden gidiyorsam geriye bilki senin gibi çirkinleşmek istememişim ama yukardakinin dediği gibi güzelleşememişim de!

Yani artık her koşulda kendime yakışanı yapma peşinde koşmuyorum. Işıkların anlamını öğrenmiş bir ana okulluyum. Durabiliyorum ya da gidebiliyorum son gaz senden. Bir eksiğim varsa, senin bir, iki, üç eksiğin vardır belki diyorum. Yani tavrına karşılık bir tavır gördüysen sen benim karakterimi yorumlamadan önce bir kendine dön. Ben öyle yapıyorum. Kendime soruyorum önce sonra sana veriyorum, yön çiziyorum. Ve şunu ezber ettim artık; “Tavrım kim olduğunla, karakterim kim olduğumla ilgili!”

Yani dostlar ben artık herkese ayni değilim. Duyarsam; “ Beni kimden dinlediniz? “derim.

Selametle