Sobayı niye özledik?
Ayla KAYMAZ
Son günlerde sosyal medyada bir fotoğraf dolanıyor. Bir kuzine soba, üzerinde bakır güğümler ve bir minik çaydanlık. Yerde bir gırgır. Sobanın minik gözünde tepsi. İçinde bir ekmek ya da biraz patates… Günümüzün çaycısı, airfryer’i, dyson’i falan şeklinde de sevimli bir benzetme yapmışlar. Paylaşan paylaşana; “ Ah ulan diyor, özledim!”
Neyi özledik?
Sobanın yaydığı sıcaklığı mı yoksa verdiği sıcak, samimi enerjiyi mi? Çıra’nın kokusunu değiştik ya çubuklu oda kokularına onu mu özledik. Bak burnuma geldi sobanın üzerine atılan mandalina, portakal kabuğu. Bunların kokuları haylazdır ama bilirsiniz. Yani zordur soba, çok zordur. Bakımı, temizliği, doldurması ama neyi özledik biz? Bayramdan bayrama değişen kıyafetleri, ayakkabıları mı? Yokluğa mı yani bunca güzelleme? Yoksa azın, kararın, sadeliğin, kanaat etmenin nüfusundaki nazenin, o has duruşu mu özledik? Neyi özledik biz?
Yitirdiğimiz şeyleri özledik biz. Sılaya duyulan bir özlem gibi değil hani. Varsan da bulamayacağın türden. O yüzden bu kuvvetli özlem. Ama bu eskiye özlem bence kendini hatırlatma bir nevi. Hani o yormayan, sıkmayan, hayat kalitenden ödün vermeyecek bir sadelikte bir yaşam. Çok zor varak kültüründen “ Lagom” a geçiş yapmak. “Lagom” ne diyeceksiniz? Şöyle anlatayım. Pinterest diye bir uygulama var bilirsiniz. Ev dekorasyon sayfalarını çokça takip ederim. Beğendiğim bir tarz var sürekli bir biri ile kesişen paydaları. Meğer bunlar İskandinav evleriymiş. Yani yazıyı okuduktan sonra bir aratırsanız ne demek istediğimi anlayacaksınız. Öylesi dengeli, ferah amaca ve yaşama hizmet eden. Meğer bir felsefe üzerine yaşar, inşa eder , düşünürmüş bu İskandinav milleti. Lagom! Lagom; ne az, ne çok fazla, kararında anlamına geliyor. Yoran, vakit harcattıran, yüksek gönüllülükten uzak bir felsefe bu. Sade bir yaşam stilini amaçlayan.
Kimseye değil eleştirim en çok kendime! Bende giydim senin giydiğin belki çıkardığın ya da giymek istediğin o ayakkabıları. Bende düştüm o çokluk denizine. Savruldum, yoruldum. Artık öylesi yorgun ama kendimin farkındayım ki… Bilhassa beni yoran ne varsa. Herşeye Lagom çiçeğim…
Lagom!
