Boykot
Ayla KAYMAZ
Gündemimiz elbette değişmedi lakin beşer olmanın cilveleriyle yiyor, içiyor, gülüyoruz da… Ama görüyorum her kimle konuşsam diyor ki; yedik elhamdülillah ama aklım hep onlarda. Bir diğeri evlatlarımı okşarken imtina ediyorum diyor. Öbürü Fetihler okuyorum diyor. Hani kalkıp gidip durduramadık ya şu işkenceyi hiç birimizin gönlüne yaptığı kâfi gelmez biliyorum. Sitem ettik devlet büyüklerine dur desinler dedik, gözyaşı döktük, bilir bilmez yorumladık ama içimiz soğumadı. Daha fazla ne yapabilirize döndük? Hani sadece bir tek o meşhur kahve markası varmış gibi herkes bir tek ona yoğunlaştı ama bir dönüp bakalım elimizde kullandığımız telefondan, saatten, bindiğimiz arabadan tutunda, neredeyse tüm ev içi tüketilebilir emtia bu melunlara ait. Evet elimizdekileri belki kullanmaya mecbur devam edeceğiz ama yeni alımlarda artık daha dikkatli olacağız, normalde yirmi dakika sürüyorsa market alışverişlerimiz kırk dakika sürecek belki. Etiket okumak gibi rafine bir kültür edineceğiz marka değerlendireceğiz. Yerli mallara şans vereceğiz. Hani İbrahim Peygamber ve karıncanın hikayesinden gibi. Benim yaptığım boykot ne işe yarar ki demeyeceğiz İbrahim’in ateşine su taşıyan karınca misali maksat tarafımız belli olsun. Bu dünya da kendimize saygımız olsun insanım ben diyebilelim, öbür dünya da Rabbimiz’e sözümüz, yüzümüz olsun.
Bir de şu yüklü miktarda kola alıp rögarlara döken bir güruh var! Yani masumiyetinizi mi seveyim, dar vakitlerde uykulara daldınız da eksik akıl mı oldunuz ne bileyim? Birbirimize karşı da oldukça tahammülsüz haldeyiz biliyorum ama ne olur bilinçlendirelim bazen cehalet kendi içinde bir yangına dönüşebiliyor eğer ki doğruyu biz biliyorsak gösterelim.
