Hamileyken eşini kaybeden engelli anne kızlarıyla hayata tutunuyor
Düzce'de sol eli ile sağ kolunun tarım aletine sıkışması sonucu engelli kalan 35 yaşındaki Nagehan Özay, eşini kaybettikten sonra karşılaştığı zorlukları kızlarının sevgisiyle aşıyor- Nagehan Özay:- 'Çocuklarım beni hayata bağlıyor. Eşimi kaybettikten son
DÜZCE (AA) - ÖMER ÜRER - Düzce'de sol eli ile sağ kolunun tarım aletine sıkışması sonucu engelli kalan ve eşini hamileyken kaybeden Nagehan Özay, kızlarının sevgisiyle hayata bağlandı.
Yaklaşık 18 yıl önce babasına ait mısır tarlasında silaj makinesine sol eli ile sağ kolu sıkışan 35 yaşındaki Özay, 1,5 yıl önce de hamileliği döneminde kalp krizi sonucu eşini kaybetti.
Eşinin vefatıyla büyük üzüntü yaşayan Özay, yaşama küsmeyerek 9 ve 1,5 yaşındaki kızlarının sevgisiyle hayata sımsıkı sarıldı.
Eşinden kalan maaşla geçimini sağlayan ve engeline rağmen ev işlerini yalnız başına yerine getiren Özay, karşılaştığı zorlukları çocuklarının sevgisiyle aşıyor.
Özay, fedakarlığı ve azmiyle çevresindekilerin de takdirini topluyor.
- "Çocuklar benim her şeyim"
Nagehan Özay, AA muhabirine, 2004 yılında kendi bahçelerinde mısır hasadı yaparken üzerine düştüğü silaj makinesine elinin ve kolunun sıkışması sonucu engelli kaldığını söyledi.
Eşini kalp krizi sonucu erken yaşta kaybettiğini dile getiren Özay, "Karnımda 2 aylık çocukla kaldım. Maaşım bağlandı çok şükür, çocuklarıma da bakıyorum. Çocuklar benim her şeyim." dedi.
Çocukları sayesinde hayata sımsıkı sarıldığını anlatan Özay, "Onlar olmasa evimin neşesi olmaz. Küçük çocuğum benimle akşama kadar evde, diğer çocuğum okula gidiyor. Hayat güzel, mutluyuz. Komşum var, bana çocuk bakma ve yemek yapma konusunda zorlandığımda yardımcı oluyor. Belediyenin sosyal hizmetlerinden ve çeşitli kuruluşlardan çocuklarım için yardım alıyorum. 'Okul desteği' adı altında destekler geliyor, devletimizden Allah razı olsun." diye konuştu.
Anneliğin yüce bir duygu olduğunu belirten Özay, şöyle devam etti:
"Bütün annelerin Anneler Günü'nü kutluyorum. Annelik her şeye değer. Kendinden daha çok çocuklarını düşünüyorsun. Çocuk hasta olduğunda başında bekliyorsun. Çok tatlı telaşlar bunlar. Çocuklarım beni hayata bağlıyor. Eşimi kaybettikten sonra küçük kızım teselli oldu. İnsanlar engelliyim diye üzülmesinler, Rabbim onun kolaylığını veriyor. Bir şekilde hayata bağlansınlar. Ailesiyle veya çocuklarıyla insanlar bir şekilde hayata tutunsun. Hayata küsmeye hiç gerek yok."
